Reis 2022

Reisverslag Albanië van 10 – 17 november 2022.

Dag 1, donderdag 10 november

Na onze voorbereidingen vertrokken we rond 17:00uur vanuit Eindhoven Airport naar Tirana in Albanië.

We waren met 10 man waaronder een filmploeg van drie jongeren, die over ons werk als NLF een en ander zouden filmen om ons werk te promoten in Nederland. Al met al hadden we drie auto’s nodig. Na een goede vlucht hadden we met een van de autoverhuurbedrijven wat problemen, maar die werden gelukkig opgelost en troffen we elkaar in het gasthuis van Hoop voor Albanië in Tirana, waar we de nacht zouden doorbrengen. Na nog een kort samenzijn gingen we slapen.

Dag 2, vrijdag 11 november

Rond 08:30 uur zat iedereen aan het ontbijt en om 10:00 uur vertrokken we richting Korçë.

Helaas had één van ons iets gegeten wat verkeerd viel en moest daardoor dringend naar een toilet. Daarvoor werd bij een restaurantje gestopt. Omdat de auto die vóór ons zat dat niet 0p tijd zag keerde die later om, om te zien op we soms pech hadden of misschien wel een ongeluk. Helaas konden zij niet zien dat de auto op een parkeerplaats stond en heeft hun dat een uur zoeken gekost, terwijl de andere auto alweer op weg was naar Korçë. Maar eind goed al goed; uiteindelijk troffen we elkaar allemaal bij Radio Emanuel van waaruit we verder onze plannen maakten voor de avond. Die de avond zijn we heerlijk met elkaar gaan eten en hadden we een goede tijd met elkaar.

Dag 3, zaterdag 12 november

Deze ochtend gezellig met elkaar ontbeten en daarna zijn we naar Villa Kennedy gegaan voor het bijwonen van de feestelijkheden rondom het tienjarig bestaan van dit Bejaardentehuis. Het was een mooi en gezellig feest waar we oude bekenden ontmoetten, maar ook nieuwe contacten konden leggen. Er werd stilgestaan bij hoe het allemaal begon als een wens van de Belgische zendelinge Marleen van de Voorde en hoe ze door de jaren heen beetje bij beetje mocht zien hoe God haar hielp en bijstond om deze wens in vervulling te laten gaan. Het is dan ook geweldig dat we als mens met elkaar dit tienjarig bestaan mogen vieren maar gelijktijdig mochten zien hoe God in al deze jaren heeft voorzien in hulp van mensen, geld en alles wat verder nodig is om een bejaarden- verzorgingshuis te kunnen runnen.

Na de afsluiting van de feestelijkheden zijn we als bestuursleden ieder onze weg gegaan. Zo bezochten Rob en Annet oude bekenden en vrienden. En zijn Anton, Corry en Diana de berg opgegaan waar een groot kruis op staat en waar je daarvanuit ook een prachtig uitzicht hebt over de stad.

Later op de avond hebben we nog wat met elkaar gepraat over wat ons bezig hield en over het programma van zondag.

Dag 4, zondag 13 november

Met z’n allen naar de kerkdienst geweest en na de kerkdienst zouden Rob en Annet nog een paar dagen in Korçë blijven terwijl Anton, Corry en Diana en de jongens, die ons werk filmden, naar het plaatsje Vorë rijden via de bergpas bij Elbasan.

Omdat dit verslag door Anton is gemaakt zal ik dan ook alleen maar verder vermelden wat wij de dagen daarna hebben mee gemaakt. Maar ons vertrek liep helemaal anders toen er een flinke schade aan de auto van Anton geconstateerd werd. Politie erbij gehaald maar omdat er geen aanrijdingsschade was te ontdekken maakte de politie niet het voor ongevallen noodzakelijke politierapport waardoor Anton, de huurder van de auto, volgens het contract het volledige herstelbedrag zou moeten gaan betalen. Wordt vervolgt.

Al met al koste dat zoveel tijd dat men besloot naar Vorë te rijden via de autosnelweg bij Elbasan in plaats van over de bergpas Krabbe. Ondanks de route over de snelweg waren we toch pas rond halfzeven ’s avonds in Vorë. Na een eerste contact en nadat Ermir en zijn vrouw Vita ons de slaapplaatsen hadden gewezen zijn we gezellig met elkaar gaan eten en daarna na bed want morgen is een hele drukke dag.

Dag 5, maandag 14 november

Vandaag was iedereen vroeg uit de veren en gingen we na het ontbijt richting garage. Daar werd de deur van de auto gelukkig meteen redelijk goed gemaakt, zodat je weer in kon stappen aan de bestuurders kant in plaats van via de passagiersstoel achter het stuur te kruipen. Daarna brachten we een bezoek aan diverse gehandicapten. Zo bezochten we twee gehandicapte zussen in een rolstoel. We bezochten een gehandicapte, bedlegerige man die via onze stichting een laptop heeft gekregen en daar erg blij mee is omdat hij zo via Facebook contact

kan maken met lotgenoten en andere christenen. Daarna gingen wij, Anton, Corry en Diana en de drie jongens van de filmploeg mee naar Shpresa. Dit is een vrouw die van ons een scootmobiel had gekregen maar die te zwaar bleek te zijn omdat ze de kracht niet meer had om hem goed te besturen. Dit alles bleek

een misverstand. Het was vooral de hoogte die voor problemen zorgde. De scootmobiel kon niet lager worden afgesteld waardoor ze niet goed vanuit de schootmobiel in haar bed kon komen. Ze demonstreerde wat ze allemaal moest doen om vanuit de schootmobiel en vanuit haar rolstoel moest doen om in bed te gaan. Het leek ons een verschrikking om dat elke keer zo te moeten doen. We moeten eens goed nadenken over hoe we dit probleem als NLF kunnen oplossen. Anton dacht later zelf aan misschien kan iemand haar bed op de juiste hoogte brengen zodat ze wel makkelijk vanuit haar scootmoiel zo haar bed kan glijden.

Daarna zijn we nog naar een weduwe met een kind van ongeveer 5 jaar op bezoek gegaan en hebben we nu een keer zelf als NLF haar het voedselpakket gegeven. Na deze best indringende dag waarin we telkens werden geconfronteerd me hun levensverhaal, waarbij elk verhaal even triest en uitzichtloos leek maar waarin de mensen die we bezochten telkens aangaven dat God hun vreugde en hun Kracht is om verder te leven.

Rond vijf uur zijn we richting Fushe Kruje gereden waar we rond halfzeven een gezellig samenzijn hadden met ‘pastor’ Dag en zijn team van werkers in zijn kerk. Na een lange dag zijn we naar ons hotel gegaan en troffen we mooie kamers aan en konden we een keer heerlijk douchen.

Dag 6, dinsdag 15 november

Vandaag vanuit ons hotel, dat iets buiten Fushe Kruje ligt, weer daar naar toe gereden. Na ons ontbijt hebben we een ontmoeting met Kati en Bladi, beide bestuurslid van de kerk. Zij nemen ons mee naar andere kerkleden. Een van hen is Marijana. Zij ontvangt via NLF een voedselpakket van de kerk. Het is mooi om te zien hoe dankbaar ze daarvoor is en hoe ze op God vertrouwd in al haar noden. Ook haar verhaal is een verhaal van pijn en verdriet. Maar ook hier mogen we zien dat, toen ze Jezus leerde kennen, ze weer hoop en vertrouwen kreeg in het leven.

Daarna hebben we een ontmoeting met pastor Dag. Hij begint meteen in dat wat zijn bediening is: het brengen van het evangelie. Hij vraagt namelijk meteen aan ons filmploegje: Wat is het doel van jullie leven en van daaruit vertelt hij zijn getuigenis over wat God gedaan heeft in zijn leven.

Het is overweldigend hoe hij na al die jaren nog steeds met kracht verteld wat Jezus doet in zijn leven tot op de dag van vandaag. Zijn doel is niet om kerkleden te krijgen maar discipelen van Jezus, zodat het evangelie verder gaat. Maar ook wisselen van gedachten over samenwerking met andere kerken. Pastor Dag geeft aan dat ze zoveel mogelijk met andere kerken samen willen werken omdat het uiteindelijk maar om een ding gaat dat mensen een ontmoeting met God ervaren.

Na onze ontmoeting met hem gaan we door naar het kerk gebouw en zien dat het door NLF geschonken keyboard een goede plek in de kerk heeften men is er ook erg blij mee.

Maar ook de door onze stichting, een paar jaar geleden, geschonken laptops kwamen juist op tijd vertelde Bladi want pal daarna kwam de Corona crisis en konden mensen via de laptops toch contact met elkaar hebben. Daarna nog een kort bezoek aan nog een familie en toen ging er even wat mis. Door wat misverstanden heen en weer kon een gesprek met Michaëla een vrouw die sinds vorig jaar getrouwd is met een Canadees niet doorgaan.

Omdat ons programma er verder opzat zijn we rond half twee naar het boven op de berg gelegen toeristisch plaatsje Kruje gereden, Vandaar uit is ieder zijn eigen weg een beetje gegaan. Anton heeft ’s avonds nog contact gehad met Michaëla en heeft voor woensdag een afspraak met haar gemaakt in Tirana. Dit omdat we dan toch naar Tirana zouden gaan omdat dit de echte volle laatste dag is in Albanië is en we deze dag wel als vakantiedag wilden gebruiken.

Dag 7, woensdag 16 november

Vandaag rond tien uur vertrokken vanuit het hotel richting Tirana. De parkeergarage onder het Skënderbej Square was vol, dus het was aanschuiven. Een auto er uit een erin. Gelukkig, na twintig minuten waren ook wij in de parkeergarage. Op het plein kwamen we weer allemaal bij elkaar.

Anton gaf aan dat hij nog een afspraak had met Michaëla. Maar die kwam bijna gelijktijdig aan en bespaarde ons een wandeling naar een gebouw wat nu dicht was. Daarop bezochten een aantal van ons een klein maar indrukwekkend museum, Bunker 2. Die tijd gebruikte Anton om met Michaëla te praten over haar probleem dat ze maar geen visum los krijgt bij de Canadese ambassade om samen met haar man naar Canada te reizen.

Verder spraken ze over de stichting en hoe wij als stichting vanuit Nederland toch mensen in Albanië kunnen helpen. Dit omdat zij als maatschappelijk werkster dit op een soortgelijke wijze wil gaan doen vanuit Canada. Anton kan haar zowel over het verkrijgen van een visum als over hoe een stichting werkt wat tips geven. Later, als iedereen uit het museum is, neemt Michaëla afscheid van iedereen en maken we er met elkaar nog een mooie dag van.

Dag 8, donderdag 17 november

Na het ontbijt was het koffers inpakken en klaar maken voor vertrek.

Rond 10:30 uur leverde Anton zijn huurauto vol spanning in. Was de reparatie die men in Vorë had uitgevoerd voldoende, ja of nee? Maar juist toen de man bij het punt was waar de reparatie was uitgevoerd kreeg de man telefoon en werd zijn controle minder streng. Hij liep nog wat rond de auto keek nog na wat eerdere schade die al bekend was en keurde alles goed. Anton tekende daarna ook en werd vervolgens met de auto gebracht naar het vliegveld, honderd meter verderop.

Daar was het koffers uitladen en wat gaan drinken. Om half twee steeg het vliegtuig op richting Eindhoven Airport en zat het werkbezoek er op.