Reisverslag augustus 2018
Dit jaar ging Marjol, bestuurslid en voormalig voorzitter van NLF, samen met Christina naar Vorë waar Christina in het verleden heeft gewerkt onder gehandicapten. Om gezondheidsredenen moet Christina stoppen met het werk daar. Dit bezoek staat dan ook in het teken van afscheid van dierbaren in Albanië.
Hieronder hun verslag:
tekst en foto’s van Marjol
Dinsdag, 14 augustus 2018
Vanochtend eerst bijgekomen van de reis naar Tirana. Door Vorë gelopen en Albanees geld gehaald. Vandaag zijn we met Ermir (voorganger van de ev.gemeente) naar Berti en zijn vrouw Elisabet gegaan. Berti kennen we van het gehandicaptencentrum. Hij is spastisch en praat slecht. Zijn vrouw is psychisch ziek. Ze hebben een zoon van 5 jaar oud en wonen bij haar ouders, in kleine flat zonder keuken in Kruje. Ook haar zuster was daar met nog twee kinderen. We brachten uitgebreide familiepakketten mee met eten, schoonmaakmiddelen en tandpasta. En speelgoed voor de kleine jongen. Hij was zo ongelooflijk blij met de autootjes; Helemaal opgewonden. We zagen dan ook geen speelgoed in huis staan. Belangrijkste is dat we voor hele familie mochten bidden. We ervaarden zo sterk Gods liefde voor deze mensen. Ermir was mee en kon vertalen. Ze waren zo dankbaar en de vrouwen bleven maar knuffelen. Elisabet zei dat ze soms verkeerde keuzes maakte. We vertelden over kruis van Jezus. En Zijn liefde voor haar. Ze krijgt veel medicijnen maar die helpen niet. Niet de juiste medische zorg. Voor Berti is gebed nodig opdat hij niet van iedereen bier krijgt buiten. Ze zien dat hij arm is en geven hem dat dan. Iedereen rust nu hier. Het is warm maar dat zijn we wel gewend. Overal veel geluid buiten.
‘s Avonds bidden we nog voor een vrouw van de kerk. Ze heeft kanker en wil opnieuw beginnen. We bidden opdat zij werk kan vinden. Daarop ontmoeten we een jongeman die studeert in Frankrijk. Hij werkte vroeger in Gerdeç. Ze missen hem. Hij is terug voor de bruiloft van zijn zuster. Hij vertelt hoe hij als vluchteling kansen kreeg in Frankrijk. Drie jaar geleden. Nu wordt iedereen terug gestuurd. We gingen buiten koffie drinken op een terras. Kinderen lopen tot heel laat op straat. De hele dag zijn ze buiten als ouders werken. Heel anders. Kinderen zien er aan buitenkant goed uit. Dat was weer de update. Ga nu zo slapen. Gods zegen.
Woensdag, 15 augustus 2018
In de morgen zijn we Klodi en Majlinda gaan opzoeken. Met de tweeling ze zijn nu
7,5 maand oud. De jongen Noël ziet er alleen uit of hij al 1 jaar oud is. Heel erg lang met blond haar en blauwe ogen. Abigail het meisje is naast hem heel klein. Ze lacht de hele dag. Vandaag hadden ze beide koorts. Het was druk voor hen. Moeder Majlinda vraagt om gebed dat wanneer ze na een jaar weer aan het week gaat dat een christen vrouw komt oppassen. Salo, haar schoonmoeder, kan dat niet alleen. Daarna gingen we op bezoek bij twee zusters. De zusters Bylyko. Ruim 50 jaar oud. Ze zijn beide gehandicapt en rolstoel afhankelijk.
Ze wonen samen met hun al erg oude moeder. Die moeder was zo verdrietig omdat haar zoon terug ging naar Italië. Ze namen net afscheid en we gingen voor hen bidden. Christina ging in Albanees zingen. Lofprijzing Het lied zolang hij leeft ben ik niet bang voor morgen. Bijzonder moment. Kracht en liefde van God waren aanwezig. We konden ook niet weg komen. Ze bleven huggen zo blij waren ze met bezoek. Christina kan een paar woorden Albanees. Woorden vanuit de bijbel. En uit de keuken. Communicatie was dus lastig. Jonge mensen spreken goed Engels maar ouderen niet. We kregen daar een lunch. Na de middag rust. In verband met de warmte gingen we samen met Vita en pastor Ermir naar Gezim. Christina wilde hem graag opzoeken en een mooi familie pakket brengen met shampoo, deodorant, eten en drinken. Hij leeft van een uitkering van de overheid maar alles wordt hier steeds duurder. Dus volle boodschappendoos gebracht . Ze heeft hem, en zijn inmiddels overleden zusje Mirella, jarenlang gesponsord in Marikaj, centrum voor gehandicapten. Het ging gelukkig heel goed met hem. Hij heeft een betere rolstoel waar hij ook mee naar buiten kan. Hij kan nu zelf naar buiten komen. Hij heeft veel hulp van een vrouw uit de kerk. Geweldig om te zien. Hij was zo blij Christina weer te zien. Geweldig. Hij heeft veel steun aan zijn kerk en geloof. Hij kan niet meer duidelijk praten en is erg afhankelijk. Hij is dankbaar. De pastor ging voor hem bidden. Foto met hem samen is bijgevoegd. Daarna verder door naar een hele jonge vrouw die Vita kent door haar werk in vrouwen gevangenis. We mochten geen foto maken want ze heeft een nieuwe naam en haar leven is in gevaar in verband met bloedwraak. Ze wonen ook buiten de bewoonde wereld Het was ver rijden. Wel bijzonder prachtige rit. Toen hoorden we van de hele trieste situatie Haar vader zit nog vast om dezelfde gebeurtenis. Ze waren zo blij dat we kwamen. Ze woont alleen met haar moeder. Haar broer is ook voor zijn leven gevlucht naar het buitenland. Haar eigen vader heeft uit overmacht haar schoonvader vermoord omdat die haar terugbracht en hij haar als schoondochter niet accepteerde.
Dat is in noord Albanië een schande. Anders had haar schoonvader omgekeerd haar vader vermoord. Maar zij moest daarom ook de gevangenis in. Ze is daar tot levend geloof gekomen en heeft zich later laten dopen en haar nieuwe doopnaam is Lydia. Foto kunnen we dus niet plaatsen. We hebben gebeden voor haar bescherming en die van het hele gezin. Want wat gebeurd er als haar vader na 20 ’jaar uit de gevangenis komt. We kregen daar een heerlijk diner. Wat een moedige vrouwen. Echt indrukwekkend. En na weer een lange terugrit weer tijd om dit verslag te typen. Een zeer gezegende dag. Christina zegt dat haar nieuwe taak duidelijk is. Voorbede voor Albanië. Bescherming van families en einde aan de bloedwraak en dat er veel meer wedergeboren Christenen komen. Die de zorgbehoevenden helpen. Niet meer werken in de keuken, daarvoor heeft ze pensioen gekregen. Hartelijke groet en Gods zegen.
Donderdag 16 augustus 2018
Vanochtend met Christina en Ermir naar Kuc geweest. Een bergdorpje hier 25 minuten vandaan. Er wonen ongeveer nog 30 families. Er is een Christen familie met drie gehandicapte volwassen kinderen. Een zoon is ernstig gehandicapt Kan niet van bed af. De moeder, Arta, wordt oud maar die zorgt voor ze. Ze kunnen zelf niet uit huis weg. Ze vallen onder pastor Ermir die er hulppakketten heen brengt met o.a. ook luiers. Die worden geschonken door een kerk in Duitsland waarmee ze partnership hebben. We werden zo blij en dankbaar begroet! Twee gehandicapte vrouwen bleven me maar knuffelen en kussen en wilden me continue vasthouden. Ze herkenden zelfs mij nog van vier jaar geleden, toen ik voor ze gebeden had. Christina helemaal want die ging elk jaar mee. Deze familie heeft geen WC. Wel een gat buiten in de grond. Een toilet bouwen kost ongeveer 500 euro, zegt Pastor Ermir. Bedrag is bij elkaar te krijgen, maar is dat zinvol ? Want hoe lang kan deze familie in bergen blijven. Iedereen trekt er weg. Er is nu nog hulp van een schoondochter. Haar man is niet gehandicapt, maar verslaafd aan gokken. Door een aardbeving is het nog onbewoonbaarder geworden. De familie heeft veel lager in bewoonbaar gebied nog een stuk grond. Dus het gebied voordat het berggedeelte begint. Daar zou een huis op kunnen komen. Maar daar is geen geld voor. Er moet hier wel wat gebeuren. Pastor Ermir zegt stap bij stap. Dus wel eerst een WC. Want een huis geschikt voor gehandicapten kost ook zo’n 20.000 euro. Hypotheek is nu tegen 8 procent rente. Kunnen ze niet betalen dus krijgen ze dan ook niet Ik ging droevig weg. Uitzichtloos. Wat is het verschil toch groot.
Er is geen galerij geselecteerd of de galerij is verwijderd.
Ik zou er graag een project van NLF voor willen maken maar dat moeten we met Ermir kortsluiten. Wellicht samen met de kerk uit Duitsland. Er zijn zoveel noden. Vita kan geen nee zeggen en is de hele dag mensen aan het bemoedigen. Voor mij onbegrijpelijk hoe ze het volhoudt. Elk gebed gaat voor de vrouwen die vanuit gevangenis zelfstandig moeten leren leven. En dat er niet opnieuw misbruik van ze wordt gemaakt. Ze bezoekt veel mensen. En iedereen valt in huis spontaan binnen. Begrijp ik. Ze zijn pastor echtpaar; maar toch. . . . . Wil ze net gaan rusten, komt er iemand binnen. Ik bid dat ze grenzen leert stellen.
Deze week heb ik een extra auto gehuurd zodat Ermir ons naar die bezoeken brengt. Naar Marikaj rijd ik zelf. Ze hebben elke dag soort van strijd wie de auto het meest nodig heeft. Ze gaf aan dat ze een verzoek voor een auto had ingediend. Om als coach, bemoediger en geestelijk begeleider bij de ex-gevangenis vrouwen langs te gaan en hun boodschappen te brengen. Ik bid voor wijsheid wat te doen. Ik zie wel met hoeveel liefde Vita haar werk doet en van deze vrouwen houdt met de liefde van Jezus en het onderwijs geeft. Zoals ze gisteren ook omging met die jonge vrouw die zich verstopt voor de bloedwraak vind ik echt bijzonder. Vanmiddag even door Vore gewandeld en souvenirs voor kinderen gekocht. We gaan zo op bezoek bij Sofia. Een oudere vriendin van Christina die vroeger in het centrum de boekhouding deed. Christina heeft haar altijd geleerd het van de Here te verwachten en niet van mensen.
Vanavond gingen we naar Sofia, een vriendin van Christina. Ze had een diner voor ons gemaakt. Ik vind het zo indrukwekkend hoe mooi hun appartement was geworden. Twee jonge neven wiens vader met ongeval en daarna ziekenhuis infectie was overleden hadden daarvoor gespaard. Wat een verantwoordelijkheid. Ze willen ook niet dat hun moeder, oma en tante armoede hebben. Alles zag er piekfijn uit. Gelukkig konden die jonge mannen Engels want daarvoor was communicatie nauwelijks mogelijk. Ik vroeg veel over de werkdruk in Albanië. Een jongeman werkt in kledingwinkel en ander in restaurant. De kledingwinkel is 8 uur per dag open, zes dagen per week. En over heel jaar 10 vrije dagen. De restaurant medewerker heeft om en om lange en korte dag. Lang is vanaf 9 uur in de morgen tot middernacht, daarna een korte dag, alleen middag en vroege avond. Ze geven aan dat ze dankbaar zijn met het werk. Veel jongeren zijn werkloos, je hebt altijd opstapje nodig. Of relaties of geld. Fijne gastvrije avond en mooi om te zien hoe voor de familie gezorgd is.Tot zover.
Vrijdag 17 augustus 2018
Zaterdag 18 augustus 2018
Weer de update van vandaag. Geweldig mooie dag. We gingen lunchen bij Zenepe en Gezim. Zenepe is destijds door ons geholpen met de doorstart van de kindergarten. Ze zijn allebei rolstoel gebonden. Ze hebben beide een eigen bedrijf. Aan de buitenkant lijkt alles heel succesvol. Uiteraard weet God alles. Zenepe is heel perfectionistisch en daarmee maakt ze het de werknemers zwaar. Ze zijn nu gezegend met de zwangerschap van een drieling. Ze moet vanaf haar zesde maand naar een prive-ziekenhuis zodat de specialist haar in de gaten kan houden. Want een drieling is gevaarlijk voor haar en ze zal dan ook geopereerd moeten worden bij de geboorte. Natuurlijke bevalling is niet mogelijk omdat ze verlamd is van onderen. Specialist vond het beter om twee kinderen te aborteren maar dat heeft ze direct geweigerd. Dat is niet Gods wil. Ik had een fijne tijd met haar. Ze was blij om even te praten. Ze ligt al weken op bed, komt er één uurtje per dag uit. Ze is nu 16 weken zwanger. Heb voor haar en Gezim gebeden. Daarna zijn we mee gegaan met Ermir naar een Christelijke familie in Muçaj. Zeer arm, feitelijk dakloos. Ze wonen in een niet afgebouwde schuur zonder ramen waar de eigenaar van zegt dat ze moeten gaan. Een meisje, Kristina van bijna 2 jaar oud, en jongen van 8 jaar die eruit zag als zes. Moeder Valentina had niets in huis. Ermir brengt vanuit de kerk soms een voedselpakket. Er is geen elektriciteit, dus geen licht of koelkast. Toen Ermir begon met aanbidding veranderde alles. Zo geweldig mooi. Hoe vol aanbidding de jongen meedeed. En daarna een bijbelverhaal over Jona en van Petrus die over water loopt. Ze hebben zelf in de schuur geen water. Er is wel een waterpomp dichtbij. En gaspitje voor een camping. De man had geen werk, hij kwam uit gevangenis. Hij heeft zijn hart aan de Heer gegeven en is aan het veranderen. Nu is man net deze week begonnen. Volgens Ermir voor veel te lage beloning. Van 3 uur in middag tot 7 uur in ochtend voor 100 euro per maand. Maar ze hebben niets anders, hij moet wel. Er is woonruimte voor ze nodig Ik zou graag willen helpen, maar huren is moeilijk. Ze hebben nog schulden die eerst met de baan afbetaald moeten worden. Een stukje grond en een heel eenvoudig huis is ca 9000 €. Zou ik zelf mooi project vinden. Hoe ze wonen, daar mocht ik geen foto van maken maar die heeft Ermir wel. Daarna gingen we verdrietig naar huis beseffende hoe dit gezin met een klein kind zo uit de schuur gezet kan worden. De jongen gaat gelukkig naar school maar wordt er niet goed behandeld omdat hij zo arm is. Die jongen raakte me het meest. Hij gaf een kusje aan zijn zusje toen ze iets liet vallen. De moeder van de kinderen zag er oud uit, maar wel stralend in vertrouwen op Jezus en zo blij dat Ermir kwam. Werd ik stil van. Daarna gingen we op visite bij Bruna en Dori. Die twee jaar geleden waren getrouwd. Prachtig jong stel! Ze werken voor kerk in de jeugdbediening en kinderkerk. Lieve mensen, vol met een hart voor Jezus. Ze studeert bijna af in master degree ICT. Ze is nu 7 maanden zwanger dus als haar kind één jaar oud is gaat ze pas werk zoeken. Ze leven eenvoudig en zijn zo dankbaar. Ook daar brachten we kinderkleertjes en wat lekkers. Fijne avond en daarna terug bij Vita en Ermir waar we de mooiste lofprijzingsvideo bekeken en meezongen. En nu dus tijd om te slapen.
Zondag, 19 augustus 2018
De tijd vliegt hier voorbij. Morgenavond om dit tijdstip vliegen we weer naar Amsterdam. Vandaag in de ochtend verwachtte ik de kerkdienst maar die was van 18.00 uur tot 20.00 uur. Vanochtend lange tijd met Vita gesproken die coaching gaf aan Christina. Heel mooi, uit haar hart. Begin In de middag gingen we opnieuw naar de zusters Bylyku met hun moeder. Samen zingen met hen Bemoedigen en praten via Google translate. Vooral veel foto s kijken. En daarna naar Klodi en Majlinda en Salo. Fijne tijd gehad zo samen, toen weer terug voor de kerkdienst. Echt geweldig. Wat een gastvrijheid. Iedereen kende Christina. Men ging mij vertellen wat een voorbeeld ze altijd is geweest. We mochten ook getuigenis geven Bijzonder hoe ze allemaal een rol hadden. En als Ermir en Vita samen lofprijzen dan verandert de ruimte die is gevuld met de Heilige Geest. De dienst was heel mooi. Alles werd voor ons vertaald door de zus van Bruna die in Duitsland studeert en woont. Heel mooi. En nog door een jonge man die Engels heeft gestudeerd. Daarna hadden we met elkaar nog een diner, dus het werd laat. Morgen is het de laatste dag. Ermir neemt ons mee naar Durrës, naar het strand. Ik wil graag zwemmen in de zee. Het is hier niet ver vandaan. Tot zover de reis naar Albanië. De meeste indruk maakte het dakloze gezin van gisteren op me uit Muçaj. En familie uit Kuç. Ik ben ervoor aan het bidden. Gods zegen Marjol.